λακωνομανώ

λακωνομανῶ, -έω (Α)

κωμ. τρέφω υπερβολική αγάπη προς τους Λακεδαιμονίους και την επιδεικυύω, πάσχω από λακωνομανία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < Λάκων + μανῶ (< -μανής < θ. μαν-, πρβλ. αόρ. ἐ-μάν-ην < τού μαίνομαι), πρβλ. λυσσο-μανώ, οχλο-μανώ].